advertisement

ภาพสุดซึ้ง ลูกศิษย์ในวันนั้นได้กลับมาเป็น ผอ.ในวันนี้


advertisement

       ถ้าหากพูดถึงคำที่ว่า ศิษย์มีครู ทุกคนเป็นศิษย์มีครู เพราะว่ากว่าจะเติบโตมาได้ต้องผ่านการอบรมสั่งสอน ผ่านการขัดเกราให้มีความคิดความอ่าน ตั้งแต่เริ่มอ่านเริ่มเขียน จนเรียนจบ ทำงานเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน อย่างล่าสุด ทางด้านผู้ใช้เฟสบุ๊ก ธนากร ใจซื่อ ได้โพสต์เรื่องราวสุดซึ้งเมื่อลูกศิษย์คนหนึ่งได้เติบโตในสายวิชาชีพครู จนได้เป็นผู้อำนวยการ แล้วได้กลับมาเป็นผู้อำนวยการที่โรงเรียนที่ครูเคยสอนอยู่ด้วย เลยเกิดภาพซึ้งๆ แบบนี้ ไปดูกันเลย  

       ลูกศิษย์-อาจารย์ กลับมาเจอกันอีกครั้งกับสถานะที่เปลี่ยนไป แต่ความรู้สึกไม่เปลี่ยนแปลง

       ดร.ยุทธศาสตร์ กงเพชร" ปัจจุบัน ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการเชี่ยวชาญ โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน และ "คุณครูบรรทง อาศนะ" ครูชำนาญการพิเศษ โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน สองศิษย์ครู ผู้สร้างคราบน้ำตาแห่งความซาบซึ้งอาบไหล

       30 กว่าปีผ่าน ได้มาพบกันอีกครั้ง ในฐานะ ผอ.โรงเรียน

       วันแรกที่ได้พบกัน ในวันทำหน้าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนนั้น หลังทำพิธีรับมอบตำแหน่งที่หอประชุม ผมกับเพื่อนร่วมห้องสมัยอยู่โรงเรียนหนองสองห้องวิทยา ที่ต่างก็ประสบความสำเร็จในชีวิต เมื่อทราบว่า คุณครูบรรทง ท่านมาทำหน้าที่ อยู่ที่โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน จึงพากันเข้าไปแสดงความเคารพกราบไหว้ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ ถึงห้องพัก

       แรกเริ่มรู้จัก ลูกศิษย์ที่ชื่อ ดร.ยุทธศาสตร์ กงเพชร สอนท่าน ผอ. มาตั้งแต่ พ.ศ.2520 – 2523 ผ่าน 30 กว่าปี ได้กลับมาพบ ลูกศิษย์ในฐานะผู้บังคับบัญชา


advertisement


advertisement

       วันแรกที่ทราบว่า ท่าน ผอ.ย้ายมาเป็นผู้บังคับบัญชา ก็รู้สึกภาคภูมิใจ เพราะจำได้ว่า ท่านเคยเป็นลูกศิษย์มาก่อน แต่ในเมื่อปัจจุบัน ท่านถือเป็นผู้บังคับบัญชา ในเวลาราชการก็ต้องให้เกียรติและปฏิบัติตามสายการบังคับบัญชาของท่าน ส่วนเวลานอกราชการ ก็ยังเป็นครูและลูกศิษย์กันเหมือนเดิม กล่าวจบ ครูบรรทง ก็ยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ

       ครูบรรทง ถ่ายทอดให้ฟังว่า มาทราบในวันไหว้ครูเลยว่า ท่านจะมาไหว้ ตอนแรกก็นึกว่า ท่านจะมาไหว้เหมือนปกติ ที่จะมีการนำดอกไม้พวงมาลัยมาให้ และก็มากราบที่ตัก หรือยกมือไหว้โดยที่นั่งกับพื้นเท่านั้น ไม่เคยคิดเลยว่า ท่าน ผอ.จะให้เกียรติอย่างสูงถึงขนาดก้มลงกราบ


advertisement

        โดยในช่วงไม่กี่วินาที ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น…นั้น… (ครูบรรทง เสียงสั่นเครือ อีกครั้ง เมื่อเล่าถึงประโยคนี้) ความรู้สึกส่วนตัวมันบอกไม่ถูก มันรู้สึกตื้นตันใจ จนไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ สองมือที่เข้าไปโอบกอดท่านเอาไว้ นั้น มันเหมือนดั่งเช่นได้โอบกอดลูกคนหนึ่งเช่นในอดีต และท่ามกลางพิธีการ ที่มีคนร่วมอยู่หลายร้อยคนนั้น ความรู้สึกมันเหมือนมีเพียงตัวเองและท่าน ผอ.อยู่กันเพียงสองคนเท่านั้น 

       เป็นภาพที่ทำเอาหลายคนถึงกับน้ำตาซึมตามกันเลยทีเดียว จากศิษย์ในวันนั้นตอนนี้เติบโตจนได้เป็นผู้อำนวยการโรงเรียน เป็นหัวหน้าของครู ในหน้าที่ แต่ในจิตใจครูยังไงก็ยังเป็นครู สุดซึ้งจริงๆ 

เรียบเรียงโดย : thaihitz.com ขอขอบคุณข้อมูลจาก ธนากร ใจซื่อ 


advertisement