หนุ่มใจดี จอดรับลุงติดรถข้ามจังหวัด ซึ้งใจลุงเดินเฉลิมพระเกียรติในหลวง

ถึงแม้ว่าในปัจจุบัน สังคมเราจะเปลี่ยนไปเป็นสังคมแห่งการแข่งขัน ผู้คนไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ต่างก็มุ่งทำหน้าที่ของตนเอง แต่สิ่งที่ไม่เคยห่างหายไปเลยก็คือ "น้ำใจ" ที่คนไทยมีต่อกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันเสมอ ดังที่เราจะเห็นได้บ่อยๆในโลกโซเชียล

อย่างเช่นเรื่องราวจากผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Thongchai Chanya ที่ได้มาเล่าประสบการณ์ดีๆ หลังจากที่เขาได้พบเจอกับคุณลุงท่านหนึ่ง กำลังแบกกระสอบเดินเท้า ซึ่งสอบถามได้ทราบว่า คุณลุงกำลังเดินเท้าไปเรื่อยๆ เพื่อเดินเฉลิมพระเกียรติในหลวง งานนี้ทำเอาหนุ่มใจดีคนนี้ยิ่งซาบซึ้งและสงสารลุง จึงได้รับลุงนั่งรถข้ามจังหวัดมาด้วยกัน โดยเขาได้เล่าว่า….

"มีเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟังครับ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานผมได้เดินทางกลับต่างจังหวัด"ระยอง" หลังจากเสร็จภาระกิจหยุดยาวปีใหม่ที่ บ้านเกิด "สุโขทัย" ในขณะที่ผมขับถึงจังหวัดพิจิตร ผมเห็นลุงคนนึงเดินอยู่ข้างทาง ผมขี่เลยไปตอนแรกคิดว่าลุงแกเป็นชาวไร่ชาวสวนแถวๆนั้น แต่พอผมมองกลับไป ลุงแกก็นั่งลงข้างถนนพร้อมกับ กระสอบ ที่แกแบกมา 3 ลูก ผมก็จอดดูลุงอยู่แปปนึงก็ไม่มีใครจอดถามอะไร ผมก็เลยย้อนกลับไปถาม ลุงครับลุงจะไปไหน ให้ผมไปส่งไหม ตอนแรก ลุงแกกลัวๆ แล้วถามผม หนูจะไปไหน ผมก็บอกว่าจะไประยอง จากนั้นก็คุยกันอยู่ซักพักนึง ลุงแกชื่อ ลุง บิด หรือ นาย ยำ บุญขวัญ ถ้าฟังไม่ผิดนะครับ ลุงบิด เป็นคนสุพรรณบุรี

จากที่แกบอก เพราะลุงแกพูดไม่ค่อยชัด ลุงแกมีคำพูดติดปากด้วยนะ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ. เวลาคุยกับแก แกก็จะตอบ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ จากที่ถาม ลุงบิด แกบอกว่า ไปเดินเฉลิมพระเกียรติ ตามจังหวัดต่างๆมา ขึ้นไปเหนือสุดของประเทศ แล้วก็กลับมา ลุงบอกว่า ลุงไม่มีเงิน ไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีบ้าน แต่ลุงอยากทำอะไรถวายในหลวง "ผมนี่น้ำตาซึม" ผมก็ถามต่อว่าลุงเดินทางยังไง ลุงแกก็บอกว่า ลุงก็เดินเท้าไปเรื่อยๆ ใครไปส่งลุงก็ไป ติดรถเขาไปบ้างอะไรบ้าง ล่าสุดลุงไปขอขึ้นรถโดยสาร #ขอไม่บอกนะครับจังหวัดไหน คนขับรถโดยสารบอกว่า ให้ไปแต่งตัวให้ดีกว่านี้ ค่อยมาขึ้นรถ. ผมฟังไปก็ซึมไป ลุงบิดก็บอกผมว่า ลุงไม่ว่าอะไรเขาหลอก จะว่าเขาทำไม สิทธิของเขา ลุงก็เดินต่อมาเรื่อยๆ จนมาถึงพิจิตร เพื่อจะ ไปรังสิต ไปต่อรถเพื่อไปทำ ภาระกิจของลุงต่อ. "จังหวะนั้นเอง" ผมก็เลยออกปากชวนลุง ร่วมทางไปด้วยกัน เพราะยังไงผมก็ผ่าน กทม. ลุงก็ตอบตกลง จากนั้นก็พากันแว๊นไปกัน 2 คน จนได้ระยะทางประมาณ 10 กิโล ผมก็นึกขึ้นได้ ลุงแบกกระสอบทั้งเยอะลุงต้องเมื่อยแน่ พอผมหันไปถาม" ลุงเมื่อยยังเปลี่ยนท่าไหม " ลุงแกก็บอกว่าทนเอาทนเอา แต่ผมสังเกตุว่าลุงเมื่อยเลยจอดพัก แล้วก็เป็นแบบนี้ไปจนถึง นครสวรรค์ จอดบ่อยเลย

พอถึง นครสวรรค์ ผมก็ถามลุง ลุงบิด ลุงหิวไหม ลุงก็บอกว่า ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน ผมนี่อึ้งไปเลย จากนั้นผมก็มองข้างทางสิครับหาร้านข้าว. ก็เจออยู่ร้านนึง พอไปจอด ป้าที่ร้านก็ทำหน้าตา งงๆ ว่าผมคือใครพาใครมา เพราะลุงบิด แกแต่งตัวค่อนข้าง มอมแมม. ผมก็ไปอธิบายให้เจ้าของร้านฟังแล้วสั่งข้าวของผม จากนั้นก็ถาม ลุงบิด ลุงกินอ่ะไร ลุงบิดก็บอก อะไรก็ได้หนู พอผมกำลังอ้าปากสั่ง ก็ได้สินเสียงลุงบิด "กระเพราหมูสับไข่ดาว" ลุงอยากกินนานแล้ว. ผมก็ไม่รีรอ สั่งให้ลุงแล้วก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ก็ได้รู้ว่า ลุงจะไปรังสิตเพื่อนไปเจอลูกสาวด้วยลุงมีลูกสาว 1 คนอยู่รังสิต แล้วก็จะต่อรถไปทำภาระกิจต่อ ลุงเป็นคนน่ารักมากครับ จากนั้น ก็เดินทางกันอย่าง… ทุลักทุเลกันไปจนถึง ฟิวเจอร์พาร์ครังสิต ผมก็ส่งลุงตามที่ลุงบอก แล้วให้เงินลุงไว้ 200 หมดกระเป๋าผมตอนนั้น ให้ลุงซื้อข้าวกับค่ารถ จากนั้นผมก็ถามว่าลูกลุงอยู่แถวไหน ลุงบอกว่า ! ไม่รู้ ลุงรู้แค่ว่า อยู่รังสิต ผมก็ร่ำลา ลุงแล้วเดินทางต่อ ..ชีวิตคนเราต่างกันจริงๆคนมีก็มี คนไม่มีก็ไม่มีเลย ถ้าใครพบลุงก็แวะเอาน้ำให้ลุงก็ได้ครับ ลุงเขาขอแค่นี้ ลุงเป็นคนน่ารักมาก เวลาผมคุยด้วยนี่ ยกมือไหว้ผมประจำ

ผมลืมเล่าไป ผมซื้อน้ำให้ลุงขวดนึงลุงแกก็ยิ้มแล้วบอกว่า น้ำที่อร่อยที่สุด คือน้ำใจคนนี่แหละ FC ลุงบิด"

ช่วยลุง