advertisement
เป็นเรื่องราวที่ได้รับการแชร์ออกไปอย่างมากมาย เมื่อผู้ใช้เฟซบุ๊กที่ใช้ชื่อ พลากร เทศนำ ได้ออกมาโพสต์แชร์เรื่องราวชีวิตของคุณลุง วัย 81 ปีที่อดีตเคยเป็นเจ้าของอูต่อเรือ ลูกน้องที่ต้องดูแลถึง 200 คน แต่ปัจจุบันมาเป็น พนักงานขายของห้างสรรพสินค้า โดยระบุรายละเอียดว่า
พนักงานอาวุโส ผมพบกับคุณลุงประชา พนักงานของห้างใกล้บ้าน รู้สึกแปลกใจที่คุณลุงอายุมสองร้อยกว่าคน มีเพื่อนฝูงมากมายแล้วพอธุรกิจเจ้ง เพื่อนหายหมด ไปกดกริ่งหน้าบ้านใครก็ไม่เปิดประตูต้อนรับ จึงพบกับสัจธรรมของชีวิต เพื่อนแท้ไม่มีหรอกครับ ที่ผ่านมามันมีแค่เพื่อนกิน ตอนนี้ผมแปดสิบเอ็ดแล้ว ทำงานให้ดีที่สุด ผมมีหน้าที่ดูแลและขายากแล้วยังต้องมาทำงานเป็นพนักงานขาย กะด้วยสายตาต้อง เจ็ดสิบกว่าแน่ๆ
วันนี้ผมเดินหาซื้อของใช้ในห้างคุณลุงเดินมาถามว่าต้องการรถเข็นมั้ย ผมก็กำลังมองหาพอดี เลยถือโอกาส สนทนากับคุณลุง คุณลุงครับ ยังต้องมาทำงานอีกเหรอ ผมถามแก ก็ท้องมันหิวทำไงได้ล่ะลุงตอบ ดีน่ะที่นี่ผู้จัดการเขาสงสารผมก็เลยรับเข้าทำงาน ผมทำงานทุกวันตั้งแต่เก้าโมงเลิกหนึ่งทุ่ม ผมทำแบบนี้ทุกวัน ไม่เคยหยุด คุยกันไปลุงก็เช็ดจานชามไป ผมหยุดไม่ได้ เพราะเขาให้เงินเราทุกวินาที ทุกวินาทีจริงๆ คุณคิดดูสิเวลาผ่านไปทุกวินาทีเป็นเงินทั้งนั้น
advertisement
พอคุยกันถูกคอ คุณลุงเล่าว่าเมื่อก่อนนั้น เคยเป็นเจ้าของอู่ต่อเรือ มีลูกจ้างถ้วยชามพวกนี้ทั้งหมด ถ้าไม่มีอะไรทำก็เช็ดชามพวกนี้แหละ คุยกันเพลินได้สาระและเรื่องราวมากมายจากคุณลุงผู้ผ่านชีวิตโชกโซน
ก่อนลาจากกันคุณจำไว้น่ะ “อย่าดื่มเหล้า อย่าสูบบุหรี่ อย่ากินน้ำอัดลม ร่างกายเราจะดีและที่สำคัญอย่าเครียด รู้จักปล่อยวางด้วยน่ะ “ ขอบพระคุณคุณลุงประชา ผมชอบคุยกับผู้อาวุโสเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ชีวิตของท่านเหล่านั้น นึกถึงเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง เลยบอกว่า “อายุมึงกูผ่านมาแล้วโว้ย มึงอยู่ให้ถึงอายุเท่ากูก็แล้วกัน”
advertisement
โดยจากเรื่องราวนี้ เชื่อว่าหลายๆคนคงจะมองเห็นถึงความไม่แน่นอนของชีวิต ยังไงก็อยาจะฝากเรื่องราวของคุณตาท่านนี้ เป็นหลังในการดำเนินชีวิต และขอชื่นชมคุณลุงที่ออกมาแชร์เรื่องราวของตัวเองให้ฟังนะคะ
ขอขอบคุณที่มาจาก : พลากร เทศนำ
advertisement