เจ้าของร้านอาหาร ใน ตจว. เล่าประสบการณ์ร้านเจ๊ง สาเหตุมาจากอะไร

       เป็นอีกหนึ่งภาพที่เราเห็นกันจนชินเสียแล้วค่ะ กับภาพของร้านอาหาร ที่เจ๊งกันเป็นว่าเล่น ทั้งในต่างจังหวัดและในกรุงเทพมหานคร ที่ปิดตัวไปตามๆกัน เหมือนสะท้อนภาพเศรษฐกิจของไทยในตอนนี้

       แต่ทว่า เหตุใดบางร้านจึงไม่เจอกับผลกระทบใดๆเลย ล่าสุดสมาชิกพันทิปหมายเลข 5607290 ซึ่งเป็นเจ้าของร้านอาหารในต่างจังหวัด และมีแนวโน้มว่าร้านของเธอจะไปได้ดีในยุคเศรษฐกิจเช่นนี้ เธอได้ออกมาเผยสาเหตุที่อาจจะเป็นเหตุผลให้หลายร้านเจ๊ง ซึ่งน่าสนใจมากเลยทีเดียว

      สวัสดีค่ะ จากที่เราเล่าปสก.ทำร้านอาหารของเราไปมีแนวโน้มว่าสำเร็จ แต่มีใครเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมคนส่วนหนึ่งทำร้านอาหารแล้วไปไม่รอด หรือแค่ขับรถผ่านร้านๆหนึ่งแล้วเกิดสงสัยขึ้นมาว่า เอ๊ะ เค้าค้าขายยังไง ทำไมเจ๊ง วันนี้เราวิเคราะห์มาแล้วคิดว่ามันน่าจะตรงซักครึ่งหนึ่งแหละ ส่วนใครที่ทำร้านอาหารอยู่ตจว.แล้วไม่อยากเจ๊ง ลองอ่านดูนะคะว่าเข้าข่ายกลุ่มเสี่ยงที่จะทำให้กิจการไปไม่รอดหรือไม่ เพื่อหาทางป้องกันค่ะ

      เราอ้างอิงจากร้านอาหารใน ตจว. ที่เราได้มีโอกาสเห็นความเป็นไปของร้านนะคะ (ร้านที่ปิดตัวส่วนใหญ่เราจะรู้จักค่ะ มีทั้งร้านอาหาร ร้านข้าวแกง ร้านชาไข่มุก) ส่วนใครที่ทำร้านอาหารดีอยู่แล้ว เข้ามาอ่านเพลินๆนะคะ และขอให้ขายดียิ่งๆขึ้นไปเลยค่า ขอ tag ปัญหาชีวิตด้วยนะคะ เพราะคิดว่าถ้าทำธุรกิจเจ๊งชีวิตน่าจะมีปัญหา

      เปิด-ปิด ผิดเวลา

      -เอาตั้งแต่เปิดร้านเลยนะคะ บอกไว้เลยว่า อย่าเปิดกิจการช่วงหน้าฝน หน้าฝนกับคนทำมาค้าขายมักเป็นอริกัน เชื่อเราซิ

      -ให้เปิดช่วงใกล้ๆจะเทศกาล เพื่อให้โอกาสลูกค้ามาลองชิมอาหารเราก่อน ถ้าอร่อยจริงเทศกาลเค้าจะได้มาอีก แต่ๆๆๆอย่าปฐมฤกษ์ตัดริบบิ้นเปิดร้านวันแรกช่วงเทศกาลนะคะ เพราะหากคนเยอะ เรามีเรื่องติดขัดแก้ปัญหาไม่ได้ พนง.ทุกแผนก ยังไม่เข้าที่เข้าทางจบแน่ค่ะ ปากต่อปากช่วงเทศกาลเป็นอะไรที่เราควรทำในด้านบวกค่ะ

      -วันหยุด จะหยุดไม่หยุด เอาให้แน่ไปเลยตั้งแต่วันแรกค่ะ ไม่ใช่เดี๋ยวเปิดเดี๋ยวปิดลค.มาทีไรปิดอีกแล้ว เป็นบ่อยๆเข้าลค.หายค่ะ ร้านเราเปิดทุกวันค่ะ ปีหนึ่งจะหยุดแค่ไม่กี่วันค่ะ  เทศกาลก็ห้ามมมมม!!หยุดค่ะ ถ้าอยากไปเที่ยวไปช่วงอื่น ทำงานหาเงินก่อนค่ะ

      ใช้เงินไม่แยกกระเป๋า บริหารเงินไม่เป็น แยกค่ะต้องแยกให้ชัดเจน กลัวอดใจไม่ไหวก็ให้ใส่กระปุกล๊อคกุญแจไว้เลยค่ะ ของเราจะเก็บช่วงต้นเดือน แยกไว้เลย อันไหนต้องไปใช้จ่ายอะไร ทำแบบนี้แล้วอุ่นใจค่ะ คนที่ไม่แยกก็นั่นแหละ หยิบอันนู่นจ่ายอันนี้ บัญชีไม่ทำสุดท้ายสิ้นเดือนสิ้นใจตายไปเลยค่ะ

      ลงทุนแล้วลงทุนอีก มันงอกไปเรื่อยๆค่ะเราเข้าใจ เพราะเราก็เป็น555 อันนั้นต้องมี อันนี้ต้องเพิ่ม ก็ดึงเงินส่วนที่ควรจะเก็บมาใช้ กำไรยังไม่ทันได้เห็น ทุนเก่ายังไม่ทันได้คืนเอาไปลงทุนอีกแล้ว ทีนี้พอช่วงช๊อต ขาดทุน จะเอาเงินที่ไหนหมุนละ บางทีต้องตั้งสติแล้วบอกตัวเองไม่ต้องมีบ้างก็ได้นะ ใจเย็นๆๆ

      ล้ำเกิน ความล้ำหน้าคนอื่นมันดี แต่ไม่ได้ดีไปหมดหรอกนะ คือ มันได้เปรียบ ทำก่อนดังก่อน แต่จะอยู่นานหรือเปล่าอีกเรื่องไง ต้องดูด้วยว่าใจแข็งพอมั้ยที่จะยืดหยัดต่อสู้กับความ old fashion ของคนอื่น ต้องรอจนกว่าคนอื่นจะเก็ทเรา ทนได้มั้ย ส่วนใหญ่ที่เจ๊งคือทนไม่ได้ เห็นหลายๆร้านเลยแต่งสวยล้ำกัน แต่ไม่รอด เราก็เคยนะ เมื่อหลายปีมาแล้ว ชาไข่มุกกำลังบูม เราก็ไปซื้อเฟรนช์ไชส์มาลงเลย ปรากฏว่าไม่รอดเพราะเราต้องขายแพงเนื่องจากมันยังใหม่อะ ไม่เยอะอย่างทุกวันนี้ ตอนนั้นขายแก้วละ 40 ใครจะซื้อ (ตอนนั้นเราเอาตัวเองวัดไงว่าซื้อไหว ยังไม่เข้าใจตลาดตจว.) ดูทุกวันนี้ซิแก้วละ19 บ. อยากจะกรี๊ดดดดด เงินหายวับไปเลยเกือบแสน เสียใจ

      ขายถูก-แพงเกิน เคยเป็นกันมั้ยคะเวลาที่ซื้อของถูกมากกกกกแล้วมันจะมีความรู้สึกว่าได้ของไม่ดี เราบอกเลยนะว่าในวงการอาหาร ของถูกและดี ไม่มีในโลก มีแต่ดีในราคาย่อมเยาว์ค่ะ ดูอย่างซูซิคำละ 5 บาท เราก็รู้ๆอยู่ว่ามันไม่ใช่ซูซิจริงๆอะ หรือ เค้ก ชิ้นละ10 บ. ตามตลาดนัดที่วางทนร้อนทนหนาวได้เป็นวันๆไม่สะทกสะท้านเค้าใส่ไรไปบ้างน้า เราทำเบเกอรี่เรารู้ว่าถ้าใช้ของดีทุนมันจะประมาณไหน เจอแบบนี้กับร้านอาหารพอถูกมากคนคิดว่าอาหารไม่ดี แถมถ้าใช้ของดีแต่ขายถูกก็ขาดทุนอีก หรืออยากขายถูกก็ต้องไปลดต้นทุนก็ไม่อร่อยอีก ตัวอย่างร้านข้าวแกงแถวบ้านเรา อร่อยเลยนะ แต่คอนเซ็ปคือบุฟเฟต์ 30 บาท โอโห้ มีข้าว กับข้าว แถมขนมหวานอีก แล้วคนมากิน คือ ตักเยอะมาก จะเอากำไรที่ไหนอะ ถ้าการกุศลก็คงได้บุญเยอะมาก แต่นี่ไม่ใช่ สรุป 6 เดือนพับเตาแก๊ส วางตะหลิว กลับบ้านกันไปค่ะ

        ปล.ไม่ดราม่าเรื่องซูซิ-เค้ก ตลาดนัดนะคะ เราเข้าใจและเราว่าดีนะคะที่มี เพราะคนที่เค้าอยากทานแต่ไม่มีโอกาสจะได้ทานได้ค่ะ แต่ก็อยากให้มีคุณภาพนิดนึงเนอะ

      หนี้นอกระบบ เครดิต หวังน้ำบ่อหน้า ปัญหาคลาสสิกคู่สังคมไทย ตั้งแต่รากหญ้าไปยันรากแก้วเลยค่ะ ถ้าจะเปิดร้านแล้วไม่มีทุน แล้วคิดจะกู้ หวังเอาเงินมาลงทุนเปิดร้านแล้วจะได้กำไร แล้วก็ไม่รู้จักบริหารเงิน มันเป็นแค่ความฝันบนโลกที่โหดร้ายค่ะ คนที่เป็นหนี้นอกระบบใช้ชีวิตอย่างไรก็ไม่มีความสุขค่ะ เพราะต้องหาเงินมาใช้ดอกเบี้ยรายวันที่โคตรโหด ไหนจะต้องมีค่าใช้จ่ายของร้านอีก สรุปทำงานมาเงินไม่ได้ใช้ ต้องเอามาใช้หนี้ทุกวัน พันกันมั่วตั้ว เจ๊งค่ะ หรือการใช้เครดิตอีก มันทำให้เสียนิสัย ไปเอาของมาก่อน จ่ายทีหลัง มันก็คือการกู้เงินอย่างหนึ่งนั่นแหละค่ะ กำเงินสดๆไว้อุ่นใจสุด

      ขี้เกียจ ใจไม่รัก ตามกระแส อันนี้เราเคยเขียนไปแล้วในเรื่อง ถ้าอยากเปิดร้านต้องมีอะไรบ้าง ขี้เกียจอะชื่อก็บอกอยู่ คนขี้เกียจทำอะไรไม่เจริญ คำนี้ได้ยินมานานมากแล้วก็จริงค่ะ การตามกระแสมันก็ดีนะคะ แต่ถ้าใจไม่รักสักแต่ว่าจะเปิดเท่ห์ๆ คูลๆ ของมันต้องมี บอกได้เลยค่ะไม่รอดแน่ๆ

      มีหุ้นส่วน อันนี้ขีดเส้นใต้เอาไว้ ว่าเธอไม่รัก เลยค่ะ 5555 ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเรา และทุกคนย่อมรักตัวเอง ห้ามๆๆๆ ห้ามเด็ดขาดเลยค่ะ ถ้าคิดจะทำร้านอาหารอย่าหุ้น จะหุ้นลม หุ้นครึ่งๆ หุ้นอะไรก็แล้วแต่ห้าม เสียเพื่อน เสียพี่ เสียน้องกันมานักต่อนักแล้วแรกๆรักกันดีปานจะกลืน พอทำร้านอาหารด้วยกันปุ๊ปเกลียดกันมีปัญหากันทันที ถ้าใครนึกไม่ออกมันจะเกิดปัญหาแบบนี้ค่ะ เรื่องบัญชี เรื่องอาหาร เรื่องบริหารชั้นทำมากกว่าแก แกไม่ทำไรเลย เรื่องไอเดียชั้นจะเอาอันนั้น แกจะเอาอันนี้ เรื่องต่างๆจิปาถะมันเป็นปัญหาหมดเลยค่ะ แล้วยิ่งถ้ามีคนนอกที่ไม่เกี่ยวกับหุ้นแต่อยากเผือกด้วยนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ช่วยโหมไฟให้ไหม้มอดร้านไปเล๊ยยย
 
      โดนยักยอก ทั้งจากหุ้นส่วนและพนักงาน ไม่เจ๊งก็เสียหายหลายแสนค่ะ เพื่อนเราโดนแคชเชียร์โกงหมดไปหลายล้านค่ะ ย้ำว่าหลักล้าน แม่เจ้า!!

      ไม่อร่อย สูตรไม่คงที่ ก็มันไม่อร่อยอะจะให้คนมาทนกินได้ไง!?? บางวันอร่อยบางวันไม่อร่อย เหมือนแม่ครัวทะเลาะกับใครมา เราก็เคยเป็นค่ะกับแม่ครัวชุดแรกที่ออกไป ตอนนั้นเราจำได้ว่าเรารับจัดเลี้ยง แล้วมันมีต้มยำ เชื่อมั้ยต้มยำทุกหม้อเค้าลืมใส่น้ำมะนาวให้เรา นึกออกมั้ยคะงานจัดเลี้ยงทุกคนบ่นว่าอาหารเราไม่อร่อยเลย แม่ครัวทำได้แค่ขอโทษเรา ส่วนเราล่ะต้องรับผิดชอบ จากนั้นมาเราจะสุ้มทุกครั้งค่ะ มันเป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเราเลยว่าต้องไม่พลาดอีก กว่าชื่อเสียจะกู้กลับมาจากลูกค้ากลุ่มนี้ได้นานพอสมควร

      พนักงาน เดี๋ยวหยุดเดี๋ยวออก เจ้าของก็ทำไม่เป็น เดาไม่ยากค่ะว่าจะอยู่หรือไปพนง.บริการไม่ดี ลค.ไม่ชอบพาลบอกต่อคนไม่มาร้านอีก ร้านเราก็มีนะคะ แต่เราก็ขอโทษไปพร้อมชี้แจงเหตุผลค่ะ

      สภาพแวดล้อมไม่เป็นใจ อยากจะกลุ่มลค.แนวไหน ก็ต้องดูสภาพแวดล้อมตรงนั้นด้วยเช่น จะเปิดร้านแนวครอบครัว แต่ตรงนั้นติดอู่ซ่อมรถ มีแก๊งค์เด็กแว๊น เสียงดังโหวกเหวก ร้านไม่มีโซนสูบบุหรี่ ลค.ครอบครัวคงไม่อยากพาลูกหลานมานั่งดมควันเปิดแถวโรงเรียนแต่ขายเหล้าปั่น มันก็ไม่ได้นะ

      ใช้โซเชียลผิดประเภท เห็นตกม้าตายกันมาเยอะแล้วค่ะ สำหรับร้านอาหารที่มีการโพ๊สโซเชี่ยลในทางลบ อย่าลืมนะคะว่ามันแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว มันทำให้ร้านขาดความน่าเชื่อถือ จะด่าใคร ทวงหนี้ใคร ทำในที่ส่วนตัวค่ะ หรือแม้การตอบลูกค้าก็ควรสงบสติอารมณ์ ตอบแบบปัญญาชนก้นครัวค่ะ มันมีแต่บวกกับบวก

      เจ้าของร้านผลาญร้านตัวเอง ไม่รู้จะใช้คำไหนค่ะ คิดว่าผลาญน่าจะเป็นคำที่เหมาะที่สุดแล้ว คือ เราสังเกตว่าถ้าเจ้าของร้านเป็นคนดื่ม แล้วดื่มออกแนวสังสรรค์ เปิดร้านไปนั่งตั้งวงไปด้วย มันดูไม่น่าเชื่อถือ ดูไม่เป็นมืออาชีพค่ะ แถมไม่จ่ายตังอีก ทั้งๆที่มันก็เป็นเงินทุนทั้งนั้น เผลอๆมีพรรคพวกมาดื่มด้วยเลี้ยงเพื่อนบ้าง ลดให้บ้าง ไม่เหลือไม่รอดค่ะ  เมื่อก่อนเราก็ดื่มนะคะ อาจจะเป็นไวน์หรือพวก gin tonic ซักแก้วค่ะ แต่เราไม่เคยออกไปดื่มกับลูกค้าหรือทำให้ลูกค้ามองมาแล้วไม่สบายตาสบายใจ

      เห็นมั้ยคะที่เจ๊งไม่ใช่เพราะคู่แข่งเลย มันเป็นแค่ข้ออ้าง ถ้าอร่อยจริง บริการเด่น บริหารดี คู่แข่งไม่ใช่ปัญหา อย่าลืมว่าเราก็เป็นคู่แข่งเค้าเหมือนกันนะจ๊ะ ทำไมเค้ารอด ทำไมเราร่วงละเห้ยยย ทำเล บางทีก็ไม่มีผลในตจว.นะ เพราะคนส่วนใหญ่มีรถส่วนตัวใช้อยู่แล้ว อยู่ในดง ให้ซอก ในหลืบ ยุงหาม แมลงต่อย อร่อยมากเค้าก็ตามไปกินค่ะ หวังว่ากระทู้เราจะมีประโยชน์สำหรับใครก็ตามที่เข้ามาอ่านนะคะ ฝากกระทู้เก่าด้วยนะคะ

       บางครั้งอาจจะไม่ใช่แค่พิษเศรษฐกิจอย่างเดียวเท่านั้น แต่การบริหารจัดการที่ไม่ครอบคลุม ไม่เป็นระบบ ก็อาจจะเป็นผลให้ร้านไม่สามารถดำเนินกิจการไปต่อได้

เรียบเรียงโดย : thaihitz.com ขอขอบคุณข้อมูลจาก สมาชิกพันทิปหมายเลข 5607290